Beschrijving
Onlangs, op dezelfde dag als waarop de AKO-literatuurprijs werd uitgereikt aan Stefan Hertmans, won Ko Sliggers de verkiezing van het Kookboek van het Jaar met Koken tussen vulkanen. In dit bijzonder origineel vormgegeven boek onderzoekt de auteur de geschiedenis van de Siciliaanse keuken en kookt tegelijkertijd de sterren van de eilandhemel. Ik schreef er al eens eerder over; het stuk is terug te vinden via nrc.nl/koken.
Naast een verkiezing door een vakjury was er ook een publieksprijs, de Gouden Garde. Die ging naar Melk & Dadels, gemaakt door Chafina Ben Dahman en Rachida Moussaoui (die samen het bedrijf Rose Stories vormen) in samenwerking met Nadia Zerouali (bekend van haar serie Arabia-kookboeken en haar programma over de Arabische keuken bij 24Kitchen).
Voor het boek zijn de auteurs op zoek gegaan naar Marokkaanse moeders die hun huiselijke recepten wilden delen. ‘Onze moeders zijn superkokkinnen’, schrijven ze in het voorwoord. Hun recepten werden mondeling doorgegeven, van moeder op dochter of zoon. Maar zo vanzelfsprekend als dat generatie na generatie is gegaan, gaat dat tegenwoordig niet meer. Op een dag realiseerden deze dochters zich dat zij ze helemaal niet konden maken, de tachnift (brood gebakken in een gietijzeren koekenpan), de bagrhrir (pannenkoeken) en ka’b ghzal (gazellehoorntjes). Als niemand het initiatief zou nemen de recepten te delen en de verhalen erachter op te tekenen, zouden deze gerechten, met hun rijke historie, weleens verloren kunnen gaan.
En zo ontstond dus Melk & Dadels. Het is een innemend lees- en kookboek geworden, een oprechte en liefdevolle ode aan al die superkokkinnen die zelden hun keuken verlaten om voor het voetlicht te treden, maar die tegelijkertijd de spil vormen van menig Marokkaans gezin. Op de foto’s zie je hoe bescheiden ze zijn, onwennig in hun rol als redder van het culinair erfgoed. Prachtige portretten zijn het, in beeld, maar ook in woord. Wie geen Marokkaanse moeder heeft, wil er onmiddellijk een adopteren. En anders wil je wel direct aan de slag met de recepten, want die klinken stuk voor stuk magisch.
Het liefst zou ik van alle twintig geportretteerde vrouwen een recept delen, maar dat lukt natuurlijk niet in een week. Daarom vier gerechten, van vier Marokkaanse moeders. En ik weet zeker dat ik namens hen allen spreek als ik je ‘bismillah’ wens. Eet smakelijk.
